Müxtəlif ölkələrin xəbər agentliklərinin, o cümlədən də kəşfiyyat orqanlarının verdiyi xəbərə görə, Ermənistan Suriyadan PKK terrorçularını Dağlıq Qarabağa gətirir. Özü də xüsusi təlim keçmiş terrorçularını. Əslində bu məsələlərin anlamalı olduğu  tərəfləri var ki, bunlardan biri də bu gedişi etməklə Ermənistanın nə qədər gücsüz duruma düşdüyü və çox qorxduğudur. Nəzərə alsaq ki, yaxın keçmişdə Suriyada PKK terrorçuları ASO tərəfindən ağır məğlubiyyətə uğradılıb. Həm də "xüsusi yetişdirilmiş" terrorçuları. O zaman bu terrorçuları Qarabağa gətirmək Azərbaycanı qorxutmaqdan daha çox, bu münaqişəni qızışdırıb intihar etməyə bənzəyir. Bu cür terrorçular nizami Azərbaycan ordusunun qarşısına çıxıb açıq şəkildə mübarizə aparacaq potensialda deyillər.
   Əlbəttə terror ideologiyasi üzərində qurulan  Ermənistan terror dövlətinin o cümlədən də digər terror təşkilatlarının bir-biri ilə sıx əməkdaşlıqlarını və erməni terrorçularının da Suriya, Liviya və digər yerlərdə Türkiyəyə qarşı PKK ilə çiyin-çiyinə döyüşdüyünü nəzərə alsaq, o zaman aydın olar ki, bu terrorçuların da Qarabağda Ermənilərə guya kömək üçün gətirilmələri həm də mənəvi, ideoloji bir məsələsidir.
   Niyə görə guya və ideoloji? Çünki hər ikisi də terror təşkilatıdır. Onların Qarabağda sadəcə edə biləcəkləri heç bir şey yoxdur. PKK-nın da Ermənistan kimi terror dövləti olma xəyalları var idi. Lakin Türkiyə dövləti ikinci terror dövlətinin yaranmasının qarşısını ala bildi. Mümkün ola biləcək müharibədə isə Azərbaycana qarşı, Türkiyə silahlarının qarşısında metal yığınına çevrilən rus istehsalı olan silahlar istifadə olunacaq. Bunun üzərinə bir də Türkiyə istehsalı olan silahların Azərbaycan tərəfinin istifadəsində və Türkiyənin hər tərəfli dəsdəyi ilə Azərbaycanın yanında olmasını əlavə etsək, o zaman məsələnin ermənilər, onların havadarları o cümlədən də döyüşə biləcəklərini xəyal edən, xəyalpərəst terrorçuların vəziyyətinin nə qədər acınacaqlı olduğunu görə bilərik.
   Bütün bu hadisələrin fonunda isə Ermənistan sadəcə olaraq acınacaqlı vəziyyətə düşür və bu cür uğursuz gedişlərlə beynəlxalq aləmdə rüsvay olaraq öz əlini zəiflədir. Ermənistan tərəfindən atılan bu addımlar sabun köpüyü olub, sanki insanda tələm-tələsik verilən qərar fikri formalaşdırır. Bu isə öz növbəsində Ermənistanı yanlış edərək terrorçularla əməkdaşlıq etməyə və mövqelərini istər beynəlxalq hüquq, istərsə də, olması labüd olan savaşda uduzmağa məhkum edəcək.
   Əlavə olaraq Ermənistanın Qarabağdan sonra yenidən Azərbaycan torpaqlarına göz dikməsi və bunu Tovuz və Qazax rayonlarına etdiyi təxribatla açıq şəkildə nümayiş etdirməsi Ermənistanın beynəlxalq aləmdə sözün əsl mənasında terrorçu dövlət olmasını gözlər önünə sərərək təsdiq edir.
   Ermənilərin kim olduğundan danışdıqdan sonra bəs Azərbaycana qarşı tarixi düşmənçiliyi ilə seçilən Rusiyanı unutmağımız gərəkmi? Əlbəttə ki, bu sualın cavabı böyük bir xeyrdir! Bəs niyə böyük? Çünki istər dövlətçilik, istərsə də ərazi bütovlüyünə müdaxilədə Azərbaycana yönəlmiş bütün təxribatların arxa planında dayananın Rusiya olduğunu nəzərə alaraq rahatlıqla deyə bilərik ki, Rusiya bəzən bu zəbt siyasətinin bir parçası kimi görünsə də, əslində olan elə bu çirkin siyasətin tam olaraq sahibi, Azərbaycana qarşı bu məkrli planları sadəcə kimlərinsə əli ilə həyata keçirən və həmin o "kimlərin" də böyüyü, havadarıdır.
   Rusiyaya böyük "xeyr" deməyimizin səbəbi də məhz bizlərə qarşı olan düşmənliyindən xəbərdar olmağımızdan irəli gəlir. Lakin keçən yazılarımdan birində bildirdiyim fikrin üzərində qalıram və bildirirəm ki, Qarabağ  məsələsi Rusiya üçün hər sahədə həyati önəm kəsb edir. Rusiya üçün Qarabağda elə böyük bir iqdisadi və daha çox siyasi maraq var ki,  Azərbaycanın Qarabağı azad etmə yolunda tarixi şanslarının yarandığı bir dövrdə bu problemin həll olunması Rusiya üçün bir fəlakətin başlanğıcı olacaq və mən bunu əminliklə deyirəm. Ordumuzdakı itkilər hər nə qədər bizi üzsə də, yeri gəlsə hər birimiz savaşmalı və düşməni daha çox üzməyi bacarmalıyıq.